İlk maç 3-0 kazanılmış. Beşiktaş, ünlü, pahalı ve çok tecrübeli takım. Savunması güçlü rakip Gaziantep’in Elyasa, Dany ve Emre Güngör gibi çok önemli 3 defans oyuncusu oynamıyor.

Doğal olarak ‘Beşiktaş finale kaldı’ diyorsunuz. Ama maçın ilk 15 dakikasının 3-0 Gaziantepspor lehine olması işten bile değil. Kanatlardan getirilen topların hepsine Gaziantepli futbolcular vuruyor. 1 tanesi gol oluyor. Üstelik golü 1.65’lik Olcan kafayla atıyor. Diğerlerinin gol olmaması büyük şans. Beşiktaş kendisinden beklenmeyecek kadar panik ve korku içinde. Orta alanı kalabalık tutup oyunu kontrol etmesi planlanan takım, darmadağın.

Sezon başından beri yetersizliği kanıtlanan savunma bir tane topu bile kesemiyor. Rüştü’nün kritik 1-2 müdahalesi dışında direnç adına hiçbir şey yok. Bütün bu görüntü Beşiktaş’ın beraberlik golüyle değişiyor.

İlk maçta 60 dakika çok iyi oynayıp yediği golle dağılan Gaziantep beraberlik golüyle bütün sihrini kaybediyor. Oyun dengeleniyor. Hatta Beşiktaş’ın kontra atakları daha tehlikeli oluyor. Tur şansının kalmadığını düşünen Gaziantepspor’un maçı umursamaz tavrı Beşiktaş’ın etkinliğini artırıyor. Beşiktaş’ın yine en etkilisi olan Quaresma’nın attırdığı 2.gol maçı keyif maçına döndürüyor. Bari maçı kaybetmeyeyim diyen Gaziantepspor da maça dönüyor. Bir tarafta Q7, diğer tarafta Olcan kalite yarışına giriyorlar. Büyük çıkış yapan Gaziantepsporlu Cenk ilk maçata olduğu gibi bu maçta da etkisiz.

Kadro kalitesi oldukça iyi olan Gaziantep’te görülen en önemli eksiklik mantalite sorunu. Oyun disiplini çok çabuk kaybolan ve çabuk dağılan bir takım. Beşiktaş’a gelince. Finalde rakibi kim olursa olsun şansı %50-50. Bu kadar kolay panikleyen, takım savunması bu kadar zayıfken daha fazla oran verebilmek zor. Taraftar gücüne ve Q7’ye rağmen..

Fuat Yaman

[adrotate banner=”15″]