Kara Şeytanlar, Kırmızı Kartallar…

Bundan iki ay önce, ilk Man’United maçı sonrası ‘Problems United’ diye atmıştık maç başlığını. Dönemi, oynanan futbolu ve alınan sonuçları düşününce, gerçekten de içler acısıydı tablo.

Ne olduysa bundan sonra oldu. Ligde, Ankaraspor maçıyla birlikte, üst üste 7 galibiyet; dün gece de Manchester’daki rövanşta gelen 1-0. Ligdeki gollerinin yarısını ceza sahası dışından atan Beşiktaş’ın, bir başka uzak mesafe golüyle aldığı unutulmayacak bir galibiyet.

En “Bu takımdan hiçbir şey olmaz” dediğimiz zaman bile hakkını teslim ettiğimiz bir yönü vardı Beşiktaş’ın. İlk günden, düne, aynı şeyi söylüyoruz. Beşiktaş’ın özellikle defansta Ferrari ile yaktığı mücadele ateşi, takıma bir direniş geleneği oturtmuş durumda. Tek sorun, direnişe geçişe götürecek golü bulabilmek. Fenerbahçe maçında bu güçlük ilk kez rahat aşıldı, Manchester maçında ise bildik sıkıntıları yaşadık. Yedek dolu bir Manchester’a karşı o iki ay önceki havada oynanan hücum futbolu reva mıydı izleyen gözlere, sanırım burada çocuklara bir mazeret kâğıdı var imzalamamız gereken. Manchester United gibi takımların eksikliği, yedekliği, kendinedir. Karşısındaki takım için o her zaman United’dır, Milan’dır, Real’dir. Oyun planınız da, hele ki bir de deplasmandaysanız, onlar B değil C takımıyla bile çıksa 4-2-4 olamaz. Bir de golü yirminci dakikada bulduysanız, hücumu unutmak, defansın şehvetine kapılmak, çok beklenen refleksler. Yeter ki bunu iyi yapabilen bir takım olun. Beşiktaş da tüm Avrupa’nın en az gol yiyen takımlarından biri olarak, herhalde dün gece karşısında bulmak isteyeceği en son takımdı United’ın. İşin içine bir de Rüştü faktörü girince, Şeytanların yabaları bizi değil, Beşiktaş’ın yanlış bölgesine önlem alan Ferguson’u şişledi. Kartalın hücumda yetersizliği ve olası oyun planı, buna mukabil defanstaki savaşçılığı bu kadar ortadayken, forveti değil defansı ilk 11 oyuncularından oluşturmak İskoç teknik adamın pek akıl erdiremediğim bir tasarrufu oldu.

Manchester United için beklenmedik bir sıkıntı sahası yaratmış durumda Türk takımları. Yıllar önce Galatasaray’ın yaşattıkları; arada yedikleri yarım düzineye rağmen Fenerbahçe’nin önce oradaki galibiyeti, sonra İstanbul’daki 3-0’ı ve şimdi de Beşiktaş’ın zaferi. Hem de Boliç yıllar süren bir Avrupa kupaları iç saha namağlupluk ünvanını sonlandırırken, Tello’nun da 24 maçlık bir seriyi noktalayışı. Her iki maçta da skorun 1-0 oluşu, gollerin aynı kaleye gelişi ve her iki golün de United filelerine defanstan sekerek gidişi.

Beşiktaş tarafına dönecek olursak, Şampiyonlar Liginde son olarak Stamford Bridge’de Chelsea’yi yenmiştik, şimdi de Old Trafford’da Manchester United’ı yendik dönüyoruz. Old Trafford’un havasını yıllar önce de olsa solumuş şanslı bir futbolseverim. Diğer büyük futbol mabetlerinden farklı olarak, rakibi boğmak yerine, kalitesi ve asil duruşuyla kıskandıran, özendiren bir stadyumdur Düşler Tiyatrosu. İlginçtir ki bu daha zorlaştırır rakipler için orada oynamayı. Buna rağmen gelen galibiyeti düşününce, şu kupada İnönü’de kimleri kaçırdık elimizden, gittik kimleri nerelerde yendik, inanması gerçekten güç. Şu gruptan, şu takımlar içinden çıkamamış olmak, belki Avrupa Kupalarına bile gidemeyecek olmak çok üzücü. Sevindirici olan, en azından teselli olarak bakılabilecekler ise, “Adadaki Beşiktaş’lardan hangisi gerçek; Chelsea’yi yenen mi, Liverpool’dan onca golü yiyen mi?” diye düşünüp duran İngiliz futbol kamuoyunun cevap konusunda işini kolaylaştırmış ve Anfield Road’daki kötü sonucun izlerini biraz daha silmiş olduk. Kazım da aynı şekilde, İngiltere’de oynarken hiç Manchester United galibiyeti gördü mü bilmiyorum, Beşiktaş’ı bundan sonra Liverpool yerine, United maçıyla anabilir isterse. Şeytanlara bu kupada yedikleri 200. golü atan takım olmuş olmak, bu golle Mustafa Denizli’yi de bu kupada galibiyetle tanıştırmak da diğer istatistikleri maçın.

Bir de teşekkür… On binlerce İngiliz, Beşiktaşlı sesinin İnönü’ye mahsus olmadığını gördü dün gece. Görsel tarafıyla, bestede İnönü’yü aratmayan çeşitliliğiyle, Beşiktaş taraftarı bütün bir maç boyu süren bir şölen sundu Manchester’lıya. Onlar bile müteşekkir olsa gerek. Ne mutlu futbola, böyle taraftarların sporuna…